Baadster Doctor Struyckenplein

Aannemersbedrijf Eijkelenburg uit Rosmalen schonk dit beeld aan de gemeente Breda in 1953 na het voltooien van de eerste naoorlogse wijk in Breda “Het Heuvelkwartier”. Het is gemaakt door de firma Welting uit Nijmegen. Het aanvaarden van het geschenk verliep niet zonder discussie in de gemeenteraad. Drie raadsleden waren tegen het accepteren van het beeld “een vrouw en naakt…” De originele baadster was van beton. De Haagse kunstenaar Robert Pleysier verving in 1990 het beeld door een replica van de door hem uitgevonden kunststof steriet. Tijdens een overleg in 1988 met wethouder mevr. Rattink pleitte de kunstenaar ervoor om de zwaar beschadigde Baadster te vervangen door een minder naïeve abstracte sculptuur. Maar het beschikbaar zijn van een fors bedrag in het restauratiefonds gaf de doorslag om een kopie te laten maken.
Vele noemen de Baadster (zee-)meerminnetje. Misschien is dat omdat het werk associaties oproept met de bekende Zeemeermin, die in een gelijkende pose over de haven van Kopenhagen uitkijkt.
De terugkeer van de Baadster is niet zonder slag of stoot verlopen. Nadat de bijwoners het lange tijd hadden moeten doen met een lege sokkel in de droogstaande vijver besloot een toen 71 jarige bewoonster bij wijze van demonstratieve actie zelf op de sokkel te gaan staan. En omdat de Baadster naakt was, wilde ze zichzelf ook ontdoen van haar blouse. De medebewoonsters vonden dat toch wel een beetje te ver gaan, maar het protest hielp.
De Baadster werd terug geplaatst, maar in 1994 was de vijver een bak vol rotzooi op een verloederend plein. De werkgroep Struyckenplein begon een actie. De gemeente stelde geld beschikbaar voor de aanleg van een plantsoentje in de vijver. Dit werd mede aangelegd door een bewonerswerkgroep.
In 2011 is de gemeente begonnen met de renovatie van het Dr. Struyckenplein. Vanwege de bouwactiviteiten was het beeld (tijdelijk) weggehaald. In 2015 is het beeld teruggeplaatst op het Doktor Struyckenplein. Dit geldt ook voor de ‘Sociale Sofa’ en het omgekeerde kunstwerk ‘Ode aan Heuvel’. Deze kunstwerken komen op een andere plek.
Bron: Heuvelverhalen

Naam: Baadster
Omschrijving: beeld van naakte vrouw
Kunstenaar: Sarah Perquin-Brons (origineel) – RKD / Robert Pleysier – RKD
Afmeting: 100×80
Jaar: 1953 (origineel) / 1990
Inscriptie: S. Brons (rechts onder)
Materiaal: beton (origineel) / kunststof (steriet)
Locatie: Doctor Struyckenplein / Doctor Struyckenstraat

 

Advertenties

3 bloemen Biesdonkweg

Deze beeldjes worden ook wel vruchtbaarheidsbeeldjes genoemd. Deze naam past volgens de kunstenaar prima bij dit werk omdat hij in die tijd veel bezig was met anatomie. Zijn inspiratiebron was zijn vrouw die gedurende de periode van ontwerp zwanger was.
Na elke voortplanting en elke geboorte is iets moois te zien. Na elke teleurstelling of verdriet komt weer iets goeds naar voren.
De kunstenaar komt uit Breda en volgde de Academie voor Beeldende Kunsten St Joost (Breda). Hij leerde het vak van beeldhouwer vooral in de praktijk. Gedurende vijf jaar was hij werkzaam op het atelier van Hein Koreman. De kunstenaar deed er 1,5 jaar over om deze beelden te maken.
Andere beelden van Charles Lous in Breda zijn: Vogels en Stoeiende kinderen

Naam: 3 bloemen
Omschrijving: drie abstracte beelden van figuren
Kunstenaar: Charles Lous – RKD
Kosten: 30.680 gulden
Hoogte: 2 meter
Jaar: 1970
Materiaal: brons
Locatie: t.o. Biesdonkweg 71

Griffioen Kloosterlaan 174

In deze nis van het voormalige gerechtsgebouw aan de Kloosterlaan 174  stond voorheen een beeld van Vrouwe Justitia. Dit beeld verhuisde in 1986 mee naar de nieuwbouw het gerechtsgebouw aan de Sluissingel waar het in een gang stond. In mei 2018 verhuisde het gerechtsgebouw naar de Spoorlaan. Wat toen met het beeld is gebeurd is niet bekend bij de redactie. De nis die achterbleef op het oude gerechtsgebouw op de hoek van de Kloosterlaan en de Nassaustraat vroeg om een nieuwe invulling. De buurtbewoners kozen voor dit felgekleurde fabeldier, dat de heerschappij van twee rijken symboliseert; over de aarde (poten, lijf en staart van een leeuw, moed) en over de lucht (kop en vleugels van adelaar, waakzaamheid). Bij de oude Grieken was de griffioen een symbool van waakzame kracht en de bewaker van het goud. Hij was de belichaming van de waakgodin Nemesis en draaide haar rad van fortuin. In legenden staat het dier vaak voor hoogmoed, omdat Alexander de Grote, gezeten op een griffioen, geprobeerd zou hebben tot de grenzen van de hemel door te dringen. Na de middeleeuwen is het dier ook wel het symbool voor de beide naturen (God-Mens) van Jezus Christus. Voor de omwonende is gewoon onze ‘Vogel Grijp’.
Hans van Bentum zocht met zijn ontwerp in 1996 aansluiting bij de rijke ornamentiek, de stijl en de oorspronkelijke functie van het gebouw, waarin tot 1 januari 2001 de Raad voor de Kinderbescherming gehuisvest was.
Andere media berichten echter een veel minder positieve mening van de buurtbewoners. Het schijnt dat destijds de Bredase bevolking destijds weerstand heeft gehad tegen de plaatsing van het beeld op het voormalige gerechtsgebouw. Zowel de kleuren als wel het naakte lichaam waren in de ogen van de bevolking moeilijk te vereenzelvigen met de functie van een gerechtsgebouw.

Omschrijving: beeld van griffioen
Kunstenaar: Hans van Bentum – RKD
Hoogte: 2,25 meter
Status: Rijksmonument 526084
Locatie: Kloosterlaan 174 N51 35.499 E4 47.118

Kleine Engel Haagdijk 64

Het pand aan de Haagdijk 64 heet van oudsher De Cleynen Engel. De kunstenares heeft het uithangbord de Kleine Engel genoemd naar de originele naam van het pand. De afbeelding komt echter meer overeen met cupido.
Cupido of Amor is in de Romeinse mythologie de goddelijke, eeuwig jonge zoon van Venus, de godin van de liefde. Het Griekse equivalent van Cupido is Eros, god van de vleselijke liefde.
Amor, alias Eros, wordt meestal afgebeeld als een jongetje met vleugeltjes en een pijl-en-boog. Hij schiet, volgens de mythe, magische pijlen in harten van mensen en goden om deze verliefd te laten worden. Zelf verloor Eros zijn hart aan de oogverblindend mooie Psyche, een koningsdochter met drie zusters.
Hij is in bezit van twee soorten pijlen, één om mensen verliefd te maken, een mooie scherpe pijl met een gouden punt en de andere om mensen elkaar te laten haten, een pijl met een stompe punt en een loden schacht. In verschillende mythes haalt hij er weleens wrede grappen mee uit.
Cupido was het hulpje, volgens sommigen zelfs de zoon, van de godin van de liefde en de vruchtbaarheid Venus (ook bekend als Aphrodite). In sommige mythen is hij de zoon van Venus en Vulcanus, maar er zijn ook verhalen waarin hij de zoon is van Venus en haar minnaar Mars.
Cupido komt in de kunst vaak voor, meestal voorgesteld als een gevleugeld, naakt, mollig jongetje met pijl-en-boog.
In sommige mythen en in de kunst (zelfs na de kerstening, waar men van putti (Italiaans ‘knaapjes’) spreekt en hen veelal als engelen duidt), worden verschillende putti tegelijk afgebeeld, (zo)als de Eroten, het gevolg uit het nageslacht van de liefdesgoden vormen. Zij hebben echter dan niet altijd met liefde te maken.

Naam: Kleine Engel
Omschrijving: uithangbord van cupido
Kunstenaar: Klaartje Scheer en Eloi Koreman
Materiaal: verzinkt ijzer en cortenstaal voor de steun
Locatie: Haagdijk 64 N51 35.272 E4 46.179

Huis van Wijngaerde Catharinastraat 9

Deze gevelsteen bevindt zich op de 1e verdieping van het Huis van Wijngaerde in de Catharinastraat. Door de zachte steen soort is de gevelsteen haast geheel verloren gegaan. De “4” van het jaartal 1614 is nog net zichtbaar.

Omschrijving: reliëfsteen
Materiaal: kalksteen
Hoogte: 50 centimeter
Breedte: 72 centimeter
Jaar: 1614
Status: monument
Status: Status: Rijksmonument 10114
Locatie: Catharinastraat 9 N51 35.374 E4 46.630

Sint Ivo Hélory Veemarktstraat

Sint Ivo, Schutspatroon der advocaten 1253-1303. Ivo Hélory, ook Yves genoemd is een Bretonse heilige, patroonheilige van de advocaten en van Bretagne. Hij wordt afgebeeld als advocaat (toga en baret), met een boek bij zich en een schrijfveer.
Hij studeerde Romeins recht aan de Sorbonne en nadien canoniek recht te Orléans. Ivo was priester in het bisdom Tréguier waar hij de functie van officiaal, kerkelijk rechter, bekleedde. In die rol nam hij het op voor de armen. Hij werd in 1347 heilig verklaard door paus Clemens VI. In Rome is de kerk Sant’Ivo alla Sapienza aan hem gewijd. Zijn kerkelijke feestdag is 19 mei.
Het beeldje is in 2003 aan de stad geschonken door advocatenbureau Quarles en Jurgens.
In de nacht van 30 november – 1 december 2018 is het beeldje omver geworpen door vandalen / dronkaards. Het beeldje is daarbij meegenomen. 5 dagen later werd via een anonieme tip het beeldje weer gevonden in een brandgang van de Wethouder van Haperenstraat in Princenhage. Het zag er gelukkig ongeschonden uit. Het beeld is toen veilig overgebracht naar een gemeentedepot. Na verwachting wordt dat het beeldje na de jaarwisseling weer teruggeplaatst.
Het was niet de eerste keer dat het beeldje de dupe is van vernieling. In 2005 was het Sint Ivo op de grond aangetroffen door agenten. Vandalen hadden het beeldje toen ook van zijn sokkel getrokken.

Naam: Sint Ivo Hélory (Sint Yves)
Omschrijving: beeld van priester
Inscriptie beeld: AV.03
Inscriptie sokkel: Sint Ivo Schutspatroon der advocaten 1253-1303
Jaar: 2003 tot 1 december 2018!
Materiaal: brons
Sokkel: natuursteen
Locatie: t.o. Veemarktstraat 42 N51 35.301 E4 46.708

Muurplaquette Torenpassage ’t Sas

Deze plaquette is na de renovatie van de Torenpassage in 2003 geplaatst n.a.v. het behalen van de FGH vastgoedprijs 2004. De prijs werd toegekend aan Bouwbedrijf Maas-Jacobs B.V. die de renovatie heeft uitgevoerd.
De afbeelding toont een toren en een poort hetgeen symbool staat voor de Torenpassage.

Omschrijving: muurplaquette
Hoogte: 55 cm
Breedte: 43 cm
Jaar: 2004
Materiaal: brons
Opschrift: “FGH vastgoedprijs 2004”
Locatie: Torenpassage ’t Sas